Werk hebben. Het is bijna even fundamenteel als zuurstof. Want zonder werk geen leven en zonder inkomen geen vooruitzichten. Maar zonder dromen ben je evenmin verloren. Blijf dromen. Blijf ademen.

 

Kunst neemt me in haar macht. Kunst verzwelgt me, absorbeert mijn zintuigen. Mijn kritisch denken wordt erdoor geprikkeld en gevoed. Mijn wereldkijk wordt erdoor verbreed.

 

Kunst gaat over menselijk kunnen, over falen, over dromen, angsten en emoties. Werken in de kunstwereld gaat veelal over geld, marktwaarde en onderlinge rivaliteit. Twee tegengestelde polen die elkaar zowel aantrekken als afstoten. Tussen beide ligt een fragiele schoonheid die me fascineert.

 

Noem me een dromer, een idealist, een perfectionist. Maar ik weet wat ik wil. Een job die me inspireert en begeestert. Waar ik met plezier voor opsta en waar ik mijn tijd graag aan geef.

 

Ik hou ervan om van nul iets op te starten tot een groot en succesvol verhaal. Het plannen, puzzelen, het zoeken naar perfectie houdt me bezig, dag en nacht. Tot ik de deadline haal en trots terugkijk naar mijn werk en team.

 

Combineer mijn passie voor kunst met mijn organisatietalent en je krijgt een creatieve denker, een culturele organisator of tentoonstellingsmaker pur sang en zonder franjes.

 

Ik wil werken, deel uitmaken van een creatief team, van een groep gelijkgestelde zielen die samen gedreven werken aan een project. Waar trial en error zijn toegestaan. Want soms moet je eerst vallen om steviger dan ooit op beide benen te staan.

 

Ik heb geproefd van verschillende functies en verantwoordelijkheden bij de meest uiteenlopende organisaties en kunstenaars. Ik heb geleerd waar ik in uitblink, maar belangrijker is dat ik weet wat ik niet wil. Ik wil niet dat mijn enthousiasme wordt afgeremd maar juist wordt aangewakkerd.

 

Daarom deze warme oproep: laat mij stralen en uitblinken, laat mij werken!